In dat jaar werd hij ook conservator archeologie zowel van het Groninger als van het Drents Museum. Het eerste was hij tot februari 1962, waarna hij werd opgevolgd door Wim van Es. In het Drents Museum bleef hij werkzaam tot 1966. Dat paste ook beter bij hem want Van der Waals was vooral een man van de Jonge Steentijd, bekend onder meer van de latere opgravingen in Swifterbant en Kolhorn. Hij werd benoemd tot lector en hoogleraar in Groningen en in Utrecht (1968-1976). In 1986 ging hij met emeritaat.

Van der Waals schreef slechts enkele publicaties over de wierden. Van 1959-1962 was hij redacteur van ‘Groninger oudheden’, de archeologische rubriek van de Groninger Volksalmanak verzorgd door de conservator van het Groninger Museum. In zijn proefschrift ‘Prehistoric disc wheels in the Netherlands’ (1964) behandelde hij ook de schijfwielen van de opgravingen in Ezinge. In de Kroon-lezing 1987 gaf hij zijn visie op de eerste kolonisatie van het terpengebied. In de jaren '80 voerde Van der Waals vanuit de Universiteit Groningen en de Universiteit Utrecht samen met het Institut des Sciences Humaine te Bamako (Mali) etno-archeologisch onderzoek uit in het land van de Dogon (Mali). Het onderzoek richtte zich onder meer op de vindplaatsvormende processen die optreden nadat een woonplaats is verlaten.

In oktober 2016 ging Van der Waals mee op onze meerdaagse jubileum-excursie naar de Halligen in Noord-Duitsland. Hij vertelde toen hoe de doorgaans saaie colleges van professor Van Giffen veranderden in enthousiaste verhalen als hij over dat gebied sprak. Van der Waals wilde het graag eens met eigen ogen zien.

De Terpenvereniging herdenkt met respect deze vriendelijke man, die zo lang ons werk ondersteunde, en een directe link vormde met de personen uit de beginfase van onze vereniging.

Egge Knol, voorzitter Vereniging voor Terpenonderzoek

Hieronder Diderik van de Waals op de bronstijd-opgraving Reigersborg in Hoogkarspel.